به گزارش بیرونیت، فاطمی‌امین در دولت نخست احمدی‌نژاد در ستاد تحول اقتصادی و تبصره ۱۴ همراه با علی‌اکبر محرابیان وارد عرصه سیاستگذارای شد.

در فاصله سال‌های ۸۵ تا ۸۶ او بیش از آنکه وارد جزئیات بخش صنعت کشور شود، مسئولیت بهینه‌سازی مصرف سوخت و دوگانه‌سوز کردن خودروها را بر عهده داشت.

در آن دوره تصور می‌شد با توجه به مزیت‌های کشور در منابع گازی، توسعه صنعت سی ان جی در صنایع خودرو می‌تواند به کاهش مصرف بنزین منجر شود.

جلسات متعدد او با خودروسازان سبب آشنایی بیشتر فاطمی‌امین با این صنعت و مناسبات حاکم بر آن شد.

پس از عزل علیرضا طهماسبی، وزیر صنایع و معادن وقت و انتخاب علی‌اکبر محرابیان به جای او، فاطمی‌امین در وزارت وقت رشد کرد و مسئولیت‌های متعددی چون عضویت در هیات عامل ایدرو، معاونت برنامه‌ریزی وزارت و مجری برنامه‌ راهبردی صنعت را بر عهده گرفت.

او حتی پس از آنکه محرابیان از وزارت عزل شد و وزارت صمت شکل گرفت در این وزارتخانه ماند تا در پژوهشی الزامات توسعه‌ صنعتی کشور را مورد بررسی قرار دهد.

نتیجه آن پژوهش این شد که کشور برای صنعتی شدن نیاز به ایجاد حلقه ارزش افزوده دارد. به عنوان مثال از نظر او صادرات فولاد و سیمان ارزشی نداشت چون نامی از "ساخت ایران" روی این محصولات دیده نمی‌شد و شهروندان کشورهای همسایه نخواهند دانست که این محصول "ساخت ایران" است!

او بر این باور بود که تبدیل صنایع واسطه‌ای به صنایع با ارزش افزوده بالاتر و محصول نهایی بهتر می‌تواند برای کشور ارزآوری کند.

همین پایه فکری او سبب شد وقتی به عنوان وزیر صمت در دولت رئیسی انتخاب شود، صنعت خودرو و صنایع کوچک را به زعم خود مورد توجه قرار دهد و نسبت به صادرات محصولات معدنی و صنایع پایین دستی بی‌اعتقاد شود.

او با همین تفکر نام "معاونت امور معادن و صنایع معدنی" را به "معاونت معادن و فرآوری مواد" تغییر داد تا بتواند ارزش افزوده را در این بخش توسعه دهد.

این نوع نگاه به صنایع واسطه‌ای و معادن سبب شد تا در دوره او بخش معدن بشدت ضعیف شده و توسعه آن با مشکل مواجه شود.

با انتخاب رضا محتشمی‌پور، به عنوان معاونت معادن و فرآوری مواد، تضعیف بخش معدن شدت گرفت.

محتشمی‌پور از آن دسته مدیرانِ ضعیفِ ستادی‌ست که کمترین شناخت را در بخش معدن و صنایع معدنی داشته و در دوره مدیریت خود نتوانسته رضایت فعالان بخش معدن را به خود جلب کند.

او وقت کافی برای بخش معدن و فعالان این بخش نگذاشته و به‌گونه‌ای عمل کرده که برخی بخشنامه‌ها را علیه این بخش صادر کرده است.

برخی مدیران پیشین بخش معدن به بیرونیت گفته‌اند که محتشمی‌پور حتی حاضر نیست برای تبادل تجربه با آنان وقت بگذارد و همواره جمله "وقت ندارم" و "سرم شلوغ است" را از سوی او به عنوان پاسخ شنیده‌اند.

غفلت و کم توجهی فاطمی‌امین و تیم او باعث کاهش سرمایه‌گذاری در بخش اکتشاف، اختلال در توسعه صنایع معدنی و استفاده از نیروهای سفارشی و کم‌توان در معاونت معدنی و بنگاه‌های بزرگ صنایع معدنی منجر شده است تا جایی که از او و تیم معاونت معدنی‌اش به عنوان ویرانگران بخش معدن یاد می‌کنند.

در چنین شرایطی و با چنین تفکراتی از سوی وزیر صمت و یاران تازه واردش می‌توان به توسعه سرمایه‌گذاری در بخش معدن و صنایع وابسته امید داشت؟