واژه‌ای که دلِ مدیران دولتی و فعالان محیط زیستی را می‌رباید غافل از اینکه این دلدادگی ممکن است آواری روی سر افرادی باشد که از چنین مصالحی استفاده می‌کنند.

به گزارش بیرونیت، ایران با دارا بودن ۲ هزار و ۲۰۰ معدن شن و ماسه یکی از کشورهای دارای این ذخیره استراتژیک است که در صنعت ساخت و ساز و فعالیت‌های عمرانی نقش بسزایی دارد.

در کنار این ذخایر، واحدهای تولیدی در چند سال اخیر بوجود آمده‌اند که کلوخه‌های ساختمانی را بازیافت کرده و ماده اولیه‌ای شبیه به شن و ماسه تولید کرده و در بازار به فروش می‌رسانند.

استفاده از این مصالح بازیافتی در بخش سازه‌ای ساختمان ممنوع است ولی بخاطر نبود اطلاع و سودجویی در بخش های اصلی ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرد‌.

مصالح بازیافتی عمدتا در زیرسازی‌ها و پیاده‌روها استفاده می‌شود که صرفا نقش پرکنندگی را دارند.

با این حال برخی افراد و حتی نهادهای حکومتی که در این صنعت فعال هستند محصول خود را بدون نظارت بر بازار مصرف به‌فروش رسانده و برخی افراد از آن به عنوان مواد اولیه بتن استفاده می‌کنند.

در چنین شرایطی اگر نهادهای نظارتی بر امر ساخت و ساز از کنار این موضوع براحتی عبور کنند فجایعی چون متروپل دور از ذهن نخواهد بود.

از این رو نیاز است تا فعالان ساخت و ساز نسبت به‌ مصالح ساختمانی نظیر شن و ماسه حساسیت بیشتری به‌ خرج داده و مانع از بکار گیری مصالح ساختمانی بازیافتی در ساخت و سازها و فعالیت‌های سازه محور عمرانی شوند.

بهتر است حساسیت و توجه بیشتری به شن و ماسه به‌عنوان پیشران صنعت عمران و ساختمان کشور صورت پذیرد.