به گزارش بیرونیت به نقل از سی‌ان‌بی‌سی، مواد معدنی حیاتی شامل فلزاتی مانند مس، لیتیوم، نیکل، کبالت و عناصر نادر خاکی هستند و اجزای مهمی در فناوری‌های سبز نوظهور مانند توربین‌های بادی و وسایل نقلیه الکتریکی به شمار می‌آیند.

کارشناسان و سرمایه‌گذاران معدنی در یک نشست در هفته معدن سنگاپور که روز چهارشنبه گذشته به پایان رسید، تاکید کردند که تقاضای رو به رشد فناوری‌های سبز، افزایش حمایت دولت و جریان سرمایه به بخش حیاتی معدن را ضروری می‌کند.

آدام متیوز رییس کمیسیون سرمایه‌گذاران جهانی در معدن ۲۰۳۰، عنوان کرد: به بیان ساده، ما بدون اصلاح صنایع معدنی برای مقابله با خطرات پایدار، نمی‌توانیم به اهداف توافقنامه آب و هوایی پاریس برای کاهش کربن بدون استخراج بیشتر و استفاده از مواد معدنی حیاتی دست یابیم.

بنا به اعلام بانک سلطنتی کانادا، برآوردن تقاضای مس به تنهایی در دهه آینده به بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد.

با این حال، این هیات اعلام کرد که بخش معدنی حیاتی برای متقاعد کردن سرمایه‌گذاران به این چشم انداز تلاش کرده و این صنعت با خطر کاهش میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای برآورده کردن خواسته‌های آتی مواجه است.

به گفته دومینیک بارتو رییس غول معدنی استرالیایی ریوتینتو، یک مانع بزرگ برای سرمایه و حمایت، ارتباط این صنعت با بلایا و آسیب‌های زیست محیطی است.

بارتون همچنین عنوان کرد: اگرچه بسیاری از سهامداران بر نیاز به استخراج معدنی حیاتی‌تر توافق دارند اما «هیچکس نمی‌خواهد معدن‌کاری را در حیاط خلوت خود انجام دهد.»

تاریخچه این صنعت شامل بلایایی مانند یکی از مرگبارترین و مضرترین حوادث زیست محیطی برزیل در سال ۲۰۱۹ است که در آن سدی حاوی باطله‌های معدنی متعلق به شرکت واله فرو ریخت.

بارتون می‌گوید: این به نفع همه است که در این زمینه بهتر عمل کنیم، چرا که شکاف فزاینده در میزان مواد معدنی مورد نیاز وجود دارد.

به گفته کارشناسان، ایجاد چنین تغییری در روایت مستلزم بهبود روابط بین شرکت‌های معدنی و جوامع محلی است.

تجزیه و تحلیل آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر نشان می‌دهد که ۵۴ درصد از مواد حیاتی در نزدیکی محل سکونت جوامع بومی قرار دارند.

در سال ۲۰۲۰، ریوتینتو با منفجر کردن بخش‌هایی از غارهای جووکان استرالیای غربی، به عنوان بخشی از برنامه‌های استخراج سنگ آهن به ارزش ۱۳۵ میلیون دلار، اعتراض عمومی را برانگیخت. بارتون این واقعه را که منجر به کناره‌گیری مدیران و رییس قبل از تصدی وی در شرکت شد، «عمیقا شرم آور» خواند.

کاهش اثرات زیست محیطی
بر اساس گزارش بانک جهانی، استخراج مواد معدنی حیاتی می‌تواند پیامدهای زیست محیطی جدی در قالب انتشار کربن حاصل از معادن و همچنین اثرات تنوع زیستی داشته باشد.

بسیاری از شرکت‌هایی که مواد معدنی حیاتی را استخراج می‌کنند، سوخت‌های فسیلی آسیب رسان به محیط زیست مانند زغال‌سنگ را نیز استخراج می‌کنند.

به گفته ناظران صنعت، به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی این صنعت، مانند ده‌ها هزار سد باطله که در سراسر جهان وجود دارد، باید اولویت اصلی آینده باشد. حل مخاطرات مرتبط با تنوع زیستی و مدیریت آب، مستلزم افزایش هزینه‌های تحقیق و توسعه و همچنین استعدادهای بهتر برای پیشبرد نوآوری‌های تکنولوژیکی است.

یکی از زمینه‌هایی که اخیرا شاهد گام‌ها و سرمایه‌گذاری‌هایی بوده است، بازیافت مواد معدنی حیاتی است که نیاز به استخراج را کاهش می‌دهد.

حمایت دولت‌ها
اسکات کلمنتز شریک ترایبکا کپیتال گفت: معادن همچنین باید برای جذب بودجه عمومی و حمایت و سرمایه‌گذاری بیشتر صنعت، درخواست‌های بهتری از دولت‌های جهانی داشته باشد.

وی افزود: در حالی که دولت‌هایی همچون ایالات متحده بودجه بیشتری برای پروژه‌های پایین دستی مانند تولید باتری‌های لیتیومی فراهم کرده‌اند، حمایت از فعالیت‌هایی مانند استخراج مواد معدنی مثل لیتیوم وجود ندارد.

کارشناسان خاطرنشان کردند: علاوه بر این، فرآیندهای طولانی برای دریافت مجوز برای استخراج، سرمایه‌گذارانی را که به دنبال بازدهی سریع‌تر هستند، نگران کرده و می‌گویند که تولید معادن پس از کشف به طور متوسط حدود ۱۶ سال طول می‌کشد.

با توجه به اینکه مقررات و استانداردهای جهانی بیشتری برای اطمینان از اقدامات خوب اجرا می‌شوند، افزایش کارآیی فرآیند می‌تواند به نفع منابع مهم باشد.

متیوز همچنین تاکید کرد: در نهایت، صنعت با مشارکت سرمایه‌گذاران، جوامع محلی و سایر ذینفعان دولت، تضمین می‌کند که ما مدلی از معدن‌کاری داریم که بتواند چالش‌های صنعت را برطرف کند و در عین حال تقاضا را برآورده کند.

منبع: روابط عمومی ایمپاسکو